مطلبي را در مورد جنگ و بي عدالتي در سال گذشته نوشته بودم كه در اينجا تكرارش مي كنم:
جنگ و جدال،استعفا، كودتا، عراق، نيجريه، آرژانتين، افغانستان، ويتنام، محاكمه، بازجوئي، اعتراض، تجاوز از حد و حدود قوانين مدني و انساني، كمدي بوش و همپيمان هاي دهن بين او،...
براستي آيا اينان لطافت گل سرخ و نسيم آبشار را تا اين حد فراموش كرده اند كه اينچنين انسان بودن خويش را منكرند.
مگر كسي كه آبي آسمان را احساس كند ، مي تواند چكمه بر دهان كودك بي دفاع بگذارد.
مگر دستي كه نرمي دست مادر را چشيده باشد، مي تواند تازيانه بر همنوعش بكوبد.
مگر عاقبت همه خاك گور نيست.
آيا در ديگر نقاط نوراني آسمان هم اينچنين آشوب است.
بيداري چقدر سخت است.
