نمي دونم تا حالا براتون پيش اومده كه درون يك هواپيما در شرايط بحران قرار بگيرين و احساس كنيد در يك لحظه كه نمي دونيد از چه وقت شروع ميشه، قراره ، نيست و نابود بشيد. درست مثله همين ٣٠٠ نفري كه معلوم نيست چرا اين بلا سرشون اومده.
من يكي دو بار، وقتي در حال پرواز بوديم، دچار اين احساس شده ام ولي نمي تونم جملات مناسبي براي بيان اون حس پيدا كنم، فقط مي تونم بگم وقتي احساس كني كه به آخر خط رسيدي، غير ممكنه ديگه اينجوري به دنيا بچسبي، در اون وقت به دنيا و تعلقاتش به چشم هدف نگاه نخواهي كرد و همه چيز رو، در اين دنيا وسيله خواهي يافت، حتي عشق! و خواهي ديد كه اون چيزها لياقت اين رو ندارند كه به خاطرشون همه نيروهاي حياتي خودتو فدا كني! جالب اين جاست كه در دو پرواز آخرم كه يكي به مقصد مشهد و ديگري به مقصد كرمان بود، مشكلات پروازي وجود داشت و در هر دو مورد نيز من به اين حس رسيدم .
در پايان بايد از مسئولين محترم هواپيمائي كشوري به خاطر فراهم آوردن شرايط مناسب براي آزمايش حس مردن ! تشكر كنم
