مطلبي رو در مورد ظهيرالدوله در كاپوچينو خوندم و مناسب ديدم يه سري از عكسهاي اونجا رو كه دوست بي معرفتم، اشكان آرين، چند سال پيش گرفته، معرفي كنم. ظهير الدوله يكي از مكان هائي است كه واقعا براي من آرامش بخش است. فضاي آنجا به همان نرمي است كه فروغ فرخزاد، آرزو مي كرد و موسيقي برگها و ترنم باد، همان است كه برومند، در خاطر مي گذراند. به هر حال اي كاش اسيران روز مرگي ادارات، براي جلوگيري از تخريب اين يادگار زيبا، چاره اي بيانديشند وگرنه گرگ هاي برج ساز برايش دندان تيز كرده اند.
