لوگو براي گاه نگار


سايت هاي ديدني

Persia Desert
Public Broadcasting Service (PBS)
نشريه سخن
كارنامه

وب لاگهاي ديگر

پويه
باكره
سيزيف
خوابگرد
طراوت
Rahaa
شروين
آذر و آينه اش
Carpe Diem
مشهدي ها
خانه آدم كجاست
درباره هستي من
اخترك ب-٦١٢ كجاست

World Cartoon & Caricature

نوشته هاي قديم


آبان ٨٠
آذر ٨٠
دي ٨٠
بهمن ٨٠
اسفند ٨٠
فروردين ٨١
ارديبهشت٨١
خرداد٨١
تير٨١
مرداد٨١
شهريور٨١
مهر٨١
آبان ٨١
آذر ٨١
دي ٨١
بهمن ٨١
اسفند ٨١
فروردين ٨٢
ارديبهشت ٨٢

يادداشتهاي تنهائي  


عكسهاي من-١١ آلبوم تماس بگيريد

Wednesday, September 04, 2002 :::
 

يك نفر اخيرا در بلاد كفر و تفرقه از يك نفر ديگه به عنوان معلم، ياد كرده و همه چيز خود را در يك زمينه خاص، مرهون آشنائي با اون يه نفر ديگه دونسته.
ديشب در فيلم ٧ سال در تبت، يه جائي عنوان شد كه مردم تبت معتقدند بزرگترين معلم آنها، دشمنان آنها هستند زيرا آنها هستند كه باعث مي شوند مردم استقامت و صبر و پايداري را تجربه كنند.
در ادبيات ما هم ذكر شده كه :
ادب را از كه آموختي ! از بي ادبان

خلاصه ما سرگشته حيران از اينكه اون يه نفر بالا، به نفر دوم فحش داده با ازش تعريف كرده!!!
به قول شاعر:
هست از پس پرده، گفتگوي من و تو
چون پرده برافتد، نه تو ماني و نه من


Wednesday, September 04, 2002




Powered by Blogger