از قديم و نديم وقتي توي يك منازعه، يكي از طرفين خود را مغبون، مي يابد شروع مي كند به سفسطه و ادا درآوردن. متاسفانه اكثر رفتارهاي ما در قبال ديگر كشورها، به گونه ايست كه گوئي هميشه مغبونيم. در تلويزيون ديدم كه ديروز در تظاهرات ضد امريكائي عده اي از مردم ايران، تابلوهائي به دست گرفته بودند كه عكس بوش را در حالتهاي مختلف با يك گوريل مقايسه شده بود و يا اينكه يه عروسك شبيه بوش ساخته بودند و با چوب مي زدند تو سرش. آيا اين چنين اعمالي چيزي جز پذيرفتن ضعف و زبوني است. شيوه برخورد و مبارزه اينچنيني چه مشكلي از مشكلات آنان كه مشكل دارند، حل مي كند? به جاي كشاندن مردم به سمت عقلانيت، فرهنگ لمپني را به آنها آموزش مي دهند.
اينگونه عمليات نمايشي، فقط به معناي پذيرفتن شكست است.
