خزه روي آب، اگر چه چشم را نمي نوازد ولي سايه اش مامن ماهياني است كه از گرماي خورشيد، در هراسند.
در طبيعت تمام فرايندها درس زندگيست ،آنجا هر موجودي از پتانسيل هاي خود براي آسايش ديگران استفاده ميكند و خود نيز از كمك ديگران براي بقا بهره مي جويد.
ما انسانها در اين وادي چه مي كنيم? گوئي قثط براي شكستن حرمت آفرينش اينچنين دست و پا مي زنيم.گاهي اوقات احساس مي كنم، موجودات ديگر با تمسخر به ما، اشرف مخلوقات، مي نگرند!!!!
