لوگو براي گاه نگار


سايت هاي ديدني

Persia Desert
Public Broadcasting Service (PBS)
نشريه سخن
كارنامه

وب لاگهاي ديگر

پويه
باكره
سيزيف
خوابگرد
طراوت
Rahaa
شروين
آذر و آينه اش
Carpe Diem
مشهدي ها
خانه آدم كجاست
درباره هستي من
اخترك ب-٦١٢ كجاست

World Cartoon & Caricature

نوشته هاي قديم


آبان ٨٠
آذر ٨٠
دي ٨٠
بهمن ٨٠
اسفند ٨٠
فروردين ٨١
ارديبهشت٨١
خرداد٨١
تير٨١
مرداد٨١
شهريور٨١
مهر٨١
آبان ٨١
آذر ٨١
دي ٨١
بهمن ٨١
اسفند ٨١
فروردين ٨٢
ارديبهشت ٨٢

يادداشتهاي تنهائي  


عكسهاي من-١١ آلبوم تماس بگيريد

Saturday, June 08, 2002 :::
 

چند روز پيش يكي از اقوام، اين جهان را وداع گفت و راهي نمي دانم كجا شد، شايد دنياي ديگر!
جهت مراسم دفن مرحوم، راهي بهشت زهرا شديم و پس از مدتي سرگرداني در خيابانهاي بي تابلوي راهنما، به قطعه ٢٢٦ رسيديم.
فضائي بس زشت و دلهره آور، خاك و گودال و خطر سقوط هنوز زنده ها و باز هم خاك و خاك و خاك.
بي نظمي و بد سليقگي در گورستان هم دست از سر ما بر نمي دارد. همانجا آرزو كردم اي كاش در ايران نميرم، يه جائي بميرم كه لااقل زنده هاي حاضر بر خاك سپاري، احساس آرامش كنند و با لباس كثيف و خاك آلود به خانه باز نگردند.
يا جائي بميرم كه هيچگاه نتوانند به خاكم سپارند و بي جاني آنچه را كه قبلا من ناميده مي شد، كسي نبيند!
اي كاش هنگام مرگ، ناپديد مي شدم ومشاهده پيكر بي جانم، خط قرمز بر تصوير خاطرات اطرافيانم نمي كشيد.


Saturday, June 08, 2002




Powered by Blogger