لوگو براي گاه نگار


سايت هاي ديدني

Persia Desert
Public Broadcasting Service (PBS)
نشريه سخن
كارنامه

وب لاگهاي ديگر

پويه
باكره
سيزيف
خوابگرد
طراوت
Rahaa
شروين
آذر و آينه اش
Carpe Diem
مشهدي ها
خانه آدم كجاست
درباره هستي من
اخترك ب-٦١٢ كجاست

World Cartoon & Caricature

نوشته هاي قديم


آبان ٨٠
آذر ٨٠
دي ٨٠
بهمن ٨٠
اسفند ٨٠
فروردين ٨١
ارديبهشت٨١
خرداد٨١
تير٨١
مرداد٨١
شهريور٨١
مهر٨١
آبان ٨١
آذر ٨١
دي ٨١
بهمن ٨١
اسفند ٨١
فروردين ٨٢
ارديبهشت ٨٢

يادداشتهاي تنهائي  


عكسهاي من-١١ آلبوم تماس بگيريد

Tuesday, February 26, 2002 :::
 

مي خواهم باز هم از كوير بگويم ، از سرزميني كه نهايت تلاش براي بقا را به تصوير مي كشد، جائي كه آب را با هيچ تجملي نميتوان پيمانه كرد، آنجا كه سكوت موسيقي مداوم است و مملو از پرده هاي پر رمز و راز، آنجا كه سايه ها تنها همراه رهنورد است، همه چيز را افق، منتهي است، افق ، مرز طولاني آسمان و زمين ، ماواي خورشيد، نهايت معني براي يك نگاه جستجوگر،
شبهاي كوير حكايت ديگريست. شب، آسمان كوير نگاهت را با خود مي برد تا آستانه عروج، محو ميشوي در نقطه و نور، ضربانت را در كم وزياد شدن نور ستارگان هم آوا مي بيني، يكي شدن با طبيعت، از جنس طبيعت شدن ، حل شدن در واقعيت.
چه خوشبويند اين خارهاي كوير،
چه خوش آب و رنگ اند گلهاي كوير،
چه گواراست آب كوير،
چه دوست داشتني هستند مردم كوير،
چه شنيدني است موسيقي كوير،
همانند شب، سكوت، كوير


Tuesday, February 26, 2002




Powered by Blogger