امروزيه سري به وب لاگهاي ديگران و جديد زدم و تعدادي از اونها رو مرور كردم. دونستن يه نكته واسم جالبه و اون اينكه چند درصد از نويسندگان موقع نوشتن به خواننده فكر نمي كنند و به قول سينمايي ها به گيشه نظري ندارند.آيا به همه آنچه مينويسيم، اعتقاد داريم. آيا آنچه ميتراود مينويسيم يا آنچه بايد بتراود. به نظر شما هنر معلول است يا علت!
