دراين شماره ماهنامه كارنامه مطالبي درباره مخملباف يا به قول ابراهيم نبوي مهملباف ،نوشته شده و همچنين مطالبي از قلم او نوشته شده است. در نوشته اي كه او از ارتباطش با سميرا صحبت مي كند، در پاره اي قسمتها از خستگي از شهرت صحبت مي كند و مي گويد:
از بس اسم خودم را در هر جا ديده ام،انديشيده ام كه تنها جاي قشنگ باقي مانده، روي آخرين سنگ است.
مشابه اين مساله در برخي نوشته هاي تولستوي نيز به چشم مي خورد و براي من اين سوال مطرح است كه اين ياس تاريخي كه گاهي چندين ايسم را نيز به دنبال خود مي كشد، ريشه در كجا دارد.
